2023

In tegenstelling tot het zonnige droge weer van het vorige jaar, was 2023 alweer een nat jaar waarin we onze tweewielers wekelijks grondig moesten wassen. Meerdere trapassen sneuvelden alweer door de modderige omstandigheden. Dit jaar hebben 17 verschillende sportievelingen minstens één rit meegereden. De gemiddelde opkomst per rit was ondanks het mindere weer heel mooi te noemen, met een maximum van negen deelnemers!

De sfeer was zoals ieder jaar weer prima. Een iets grotere groep brengt onvermijdelijk ook meer diversiteit met zich mee, waardoor de mannen met de grote motoren af en toe een extra lusje deden op het parcours, zodat de iets minder getrainde atleten even op adem konden komen. Op die manier blijft het voor iedereen hopelijk leuk en uitdagend genoeg. 

Tot en met juli beloofde het een zeer spannend seizoen te worden, met Jurgen, Frans en Willy die elkaar geen duimbreed toegaven. Zij trotseerden wekelijks weer en wind om toch maar de punten voor de felbegeerde trofee op hun conto bij te schrijven. Daar waar Frans en Willy vanaf augustus toch af en toe verstek dienden te laten gaan, bleef Jurgen de ritten onverstoorbaar aan elkaar rijgen, wat resulteerde in een welverdiende overwinning! Door de vele hoogtestages van Frans en de val van Willy lukte het Patrick zelfs nog om in extremisch over Willy naar de tweede plaats te springen, en dat met slechts twee puntjes verschil.  Jurgen was eind oktober reeds mathematisch zeker van de overwinning, en hij profiteerde van zijn riante voorsprong om de laatste vijf natte en koude weken zijn stalen ros op stal te laten.

De aandachtige lezer merkte op dat onze lokale sportverantwoordelijke ook dit jaar niet aan zijn traditionele valpartij is ontkomen. Tijdens een toertocht in Sint-Amands beet hij zich vast in het wiel van man-in-vorm Nick, toen zijn voorwiel in een houten kombocht van 180° wegschoof. Een gapende kniewonde, pijnlijke ribben en een gebroken vinger was het resultaat van zijn jeugdig enthousiasme. Maar Willy zou Willy niet zijn mocht hij de toertocht niet volledig hebben uitgereden, een sterk staaltje doorzettingsvermogen. De rest van het seizoen zat er echter op voor hem.

De prijs voor de rit van het jaar gaat volgens de mening van uw verslaggever naar de korte verplaatsing naar Mechelen. Patrick bewees hier nog maar eens dat hij elke onverharde weg in een straal van 100 km rond Londerzeel weet liggen, met als gevolg een relatief vlakke doch loodzware rit met de nodige hindernissen. Hij zorgde niet enkel voor een mooie cardiotraining, maar ook voor een krachttraining door de vele poortjes waar we onze fiets moesten overheffen. Als toemaatje reden we door een sigmagebied, waar we gedurende enkele honderden meters tot aan onze trapas door het water moesten ploeteren. Het beeld van het kalfje dat tot aan zijn nek in de weide stond zal mij toch nog lang bijblijven.

Wat het spurtklassement betreft kunnen we stellen dat de gouden tijden voor vader en zoon Mertens inmiddels achter hen ligt: daar waar ze de voorbije jaren met de regelmaat van de klok de podiumplaatsen bezetten, moest vooral Johannes dit jaar tevreden zijn met een schaarse derde plaats. Willy kon de eer van de familie nog enigszins verdedigen met een paar mooie tweede plaatsen. Naar analogie met het velritwereldje kunnen we ondertussen bij onze fietsgroep ook spreken van De Grote Drie: Nick, Robby en Patrick vochten elke week opnieuw uit wie de finale naar zijn hand zou zetten. Patrick mag zich dit jaar kronen tot zegekoning met acht overwinningen en een fenomenaal puntentotaal van 35 punten! Dat is maar liefst meer dan de punten van nummer twee en drie bij elkaar opgeteld... Al moeten we wel zeggen dat Nick de meest efficiënte was: Iedere finale die hij meereed eindigde hij in de top twee, met vijf overwinningen en twee tweede plaatsen.

Bedankt aan alle fietsers om ook dit jaar weer voor veel fietsplezier te hebben gezorgd!

2022

2022 Was een jaar waarin we prachtig en droog weer kenden. In tegenstelling tot het zeer natte 2021 moesten we dit jaar onze hogedrukreinigers quasi nooit boven halen na onze ritten. Toch werden we dit jaar niet gespaard van de nodige pech: Willy miste ei zo na de seizoensstart door een ziekenhuisopname door longembolen. Tijdens de rit op de kasseien van Roubaix maakte Luc hard kennis met het heroïsche parcours, waardoor enkele van zijn ribben het moesten ontgelden. Ons nieuw lid, gewezen profrenner Patrick, deed hier in het najaar nog een schepje bij en brak onder andere zijn kaakbeen in combinatie met een zware hersenschudding tijdens een toertocht. Frans wou op zijn beurt ook een vermelding bij het familienieuws in de schakel, en viel op het nieuwe bikepark in Londerzeel waarbij hij zijn schouder luxeerde. Philip, steeds bezig met het uitbreiden van zijn kennis met het oog op de jaarlijkse KWBkwis, sloot het seizoen af door tijdens een toertocht een de samenstelling van kasseistenen van iets te nabij te willen bestuderen met een dubbele sleutelbeenbreuk en enkele gebroken ribben tot gevolg.

Dan misschien toch maar liever een beetje meer regen, maar minder valpartijen volgend jaar?

Willy, die verbazend snel recupereerde van zijn toch wel ernstige ziekte, etaleerde ook dit jaar weer een indrukwekkend vormpeil. Op zijn gezegende leeftijd begint de snedigheid stilaan afgebot te raken, maar zijn conditie en (wils)kracht zijn nog ronduit indrukwekkend te noemen. Op de langere en zwaardere stroken kan hij de jeugd nog flink pijn doen. Robby, die vorig jaar als nieuwkomer al mooie dingen liet zien, bevestigde dit jaar dubbel en dik en was niet weg te denken uit de top-2 tijdens de sprints. Elke finale die hij mee betwistte eindigde hij op de eerste of tweede plaats.

Dit jaar verwelkomden wij ook Patrick in ons KWB-midden, en die liet zich zeker niet onopgemerkt! Op de vlakke stroken kende hij dit jaar zijn gelijke niet. Ik herinner mij nog een rit waarbij we afkwamen langs Leirekensroute: tegen ruim 40 km/u zette hij zich op kop en werden we één voor één uit het wiel geknald, op Philip en Robby na. De statistieken van Robby in de finale waren al indrukwekkend, maar Patrick doet hier zelfs nog en stapje bovenop: Op 7 gereden finales mocht hij 6 keer zegevieren en werd hij slechts 1 maal geklopt door Robby. Hij mag zich dit jaar zegekoning noemen. Yvan de verschrikkelijke werkte zelfs af aan 100%! Twee finales gereden, twee keer gewonnen... Helaas hebben we geen rechtstreekse duels gezien tussen Robby, Yvan en Patrick. Wat wel opvallend is: tijdens onze jaarlijkse tijdrit trok Willy het laken naar zich toe, en dit voor de eerste keer sinds 2016 toen we de tijdrit voor de eerste keer organiseerden. Met een tijd van 06’53” doet hij zowaar 18 seconden beter dan zijn vorige besttijd. Dankzij zijn regelmatigheid (5 overwinningen, 5 tweede plaatsen en 6 derde plaatsen) eindigt Willy terecht op plaats 1, gevolgd door Patrick en Johannes.

Wat het algemene klassement betreft, mag Willy voor het tweede jaar op rij de trofee mee naar huis nemen. Van de 38 geplande ritten, mistte hij er slechts 3. De gemotiveerde Jurgen, elk jaar een geduchte titelkandidaat, eindigt ook dit jaar op de tweede plaats met 6 gemiste ritten. Met Johannes op de derde plaats krijgen we een exacte kopie van het podium van vorig jaar. In totaal hebben 15 verschillende personen met ons meegereden dit jaar – het hoogste aantal tot hiertoe. Gemiddeld waren we elke rit met 5 personen, met een maximum van 9 deelnemers.

Bedankt aan alle deelnemers om van 2022 een geslaagd mountainbikeseizoen te maken!

Voor diegenen die nog niet hebben meegereden: niet twijfelen, gewoon doen!